DEVAYAT BODAR: ahir-history

આહિર એટલે.....

આહિર એટલે.....
આ- આશરો
હિ- હિમ્મત
ર- રોટલો
આપણે આહિરો આનાથી જ ઓળખાય અને વખણાય છીએ.......

પણ ચિગા ધ્રમ-ધમણા જોધર આહીરનો હોત. તો તો માંગણ,મંયળ અને મંડળીક જેનાઅધર ઉચાળા હોત,મોટી પાઘળ ,મતગણી વદીયે બાવન વીર .....ધરા કેહુ તો ભલી જો મારુ આભરણ હોય આહીર......

બોદર તો બની ગયો અળાપીર આહીર આ ભુમિમા ભળવિર ભજુ પાત્ર ભિખલા,ઈતિહાસે નોંધ આપની ને ઓપી રહી છે આપ ઈ મહામાનવ નું નામ ભોમ પર દેવાયત ભિખલા.
(મેપો મોભ )
પુત્ર દઈ પોતા તણો બારોટ વંશ રાખો બાપ,અમર નામ છે આપ ભાવી મેપાનું ભિખલા
અમર નામ ઓપી રહ્રુ અવની માથે આજ,ઈ કિર્તી માં કવિરાજ ભલકારો મોહને ભિખલા.
આહિર મેપાને આંગણે માંગણ મોટો થાય ઈની કિર્તી હજુ કળાય ભોમ પર પાથરેલ ભિખલા,
ભાવેણાની ભુમિમાં મેપો મોભ મહાન ઈ દિકરાના આપી દાન ભલાયુ કરી ગયો ભિખલા.
જાજા વેરી જોઈ ને કોઈ દી હૈયા માં ન પામે હાર,લડવા માં પાછા ના હટે ઈ છે આહીર ના એંધાણ.
દી ઊગે ને દાન દીયે ને તબકે ઘી ની ધાર,સૌ મેમાન ને સરખા ગણે ઈ છે આહીર ના એંધાણ.
મુખ થી જુઠુ કોઈ દી બોલે નહી ને નીરખે નહી પર નાર,આતો રાજા નુ પણ રક્ષણ કરે ઈ છે આહીર ના એંધાણ.

ઓરે કાન, ઓ કાળિયા કાન, તારા નીત-નીત નવા નામ,
કિયા નામે તને ઓળખીયે, તારા કોમળગારા કામ

કાળો કાળો કાળો કાનજી રે, નીત કરે નવા શણગાર
તને વિઠ્ઠલ કહું, મુરારી કહું, તને કેશવ નંદ નો લાલ

કાનુડાને કેડે કંદોરો વાલીડાને, માથે મુંગટ મોરપિચ્છ,
તું વ્રજવાસી, તું વનમાળી, તું ગાયો નો ગોવાળ

માયાભાઈ આહિર

-પરખ : લોક સાહિત્ય અને
ભજનનો હરતો ફરતો ભંડાર એટલે
માયાભાઈ આહિર. મુળનામ
માયાભાઈ વિરાભાઈ આહિર, જન્મ
તા.૧૬-૦૫-૧૯૭૨, જન્મ સ્થળ :
મહુવા તાલુકાના બોરડા ગામ
પાસેનો આહિરોનો નેસ, કુંડવી
ગામ, પ્રાથમિક અને માધ્યમિક
૧૦ ધોરણ સુધીનું જ ભણતર
અનુક્રમે
કુંડવીમાં-બોરડામાં અને
ભાવનગરની આલ્ફ્રેડ
હાઈસ્કૂલમાં લીધું. ભણતર
પછીનું ગણતર તેણે
લોકસાહિત્યના ડાયરામાંથી
મેળવ્યું. જન્મે ભલે ચારણ
નહીં પણ જીભનાં ટેરવે ‘માં
સરસ્વતી’નો વાસ એવો કે લોક
સાહિત્યની ખળખળ વહેતી ગંગા
જ જોઈ લ્યો.

લોકસાહિત્યની શરૂઆત: સૌ
પ્રથમ લોકસાહિત્યનો
કાર્યક્રમ મહુવાનાં આંગણે
અને બીજો કાર્યક્રમ
ભાવનગરમાં કર્યો, અને તેની
સુવાસ ગુજરાત અને ભારતના
સીમાડાઓ વટાવી પરદેશમાં પણ
પહોંચી.

આ ક્ષેત્રનું ખેડાણ :
છેલ્લા ૧૨ વર્ષમાં ૩૦૦૦
જેટલા કાર્યક્રમો આપી
ચૂકયા છે. ભારતના મોટાભાગના
પ્રાંતો ઉપરાંત ઈંગ્લેન્ડ,
;યુ.એસ.એ.,

આફ્રિકા, કેનેડા અને
દુબઈમાં કાર્યક્રમો આપી
ચૂકયા છે.

લોક સાહિત્ય વિષેનો
અભિપ્રાય : લોક સાહિત્યના
ચોરાએ માણસ બનાવવાની જે
વાતો આપી છે તે આધ્યાત્મિક
ફિલોસોફી ગ્રંથોથી પણ ઉપર
છે. કલાકારો લોક સાહિત્યને
જીવાડતા નથી પણ લોક સાહિત્ય
કલાકારોને જીવાડે છે. તાલ,
સૂર અને સ્વરનો ત્રિવેણી
સંગમ એટલે લોક સાહિત્યની
ગંગા-યમુના અને સરસ્વતી છે.
અને એટલે જ તેઓ માને છે કે
ભલે લોક સાહિત્યકારો માથે ન
હોય નળીયા તો પણ તેને તો
ડાયરો એટલે મોજે દરિયા.

વિચારમંત્ર : લોક
સાહિત્યના કાર્યક્રમો
દ્વારા દેશ-દાઝ ઉભી કરવી,
ભારતીય સંસ્કૃતિની સેવા
કરવી, ભારતની એકતા,
અખંડીતતા જાળવી રાખવા, લોક
સાહિત્યના વારસાની જાળવણી
કરતા-ગાતા અને વહેતા રહેવું
એ જ જીવનમંત્ર છે.

લોક કલાકારોને સંદેશો :
સૌરાષ્ટ્રની ભાતગિળ લોક
સાંસ્કૃતિનું જતન કરવા
માટે તેની સાચી પરખ કેળવવી
અને તેના સથવારે જીવનમાં
આગળ વધવું.

AME MAIYARA RE

અમે મહિયારાં રે,

અમે મહિયારાં રે, ગોકુળ ગામનાં
મારે મહી વેચવાને જાવાં
મહિયારા રે… ગોકુળ ગામનાં

મથુરાની વાટ મહીં વેચવાને નીસરી
નટખટ એ નંદકિશોર માગે છે દાણ જી
હે… મારે દાણ દેવા, નહીં લેવા, મહિયારા રે… ગોકુળ ગામના

યમુનાને તીર વા’લો વાંસળી વગાડતો
ભુલાવી ભાન સાન ઉંઘતી જગાડતો
હે… મારે જાગી જોવું ને જાવું. મહિયારા રે… ગોકુળ ગામનાં

માવડી જશોદાજી કાનજીને વારો
દુ:ખડા હજાર દિયે નંદજીનો લાલો
હે… મારે દુ:ખ સહેવા, નહીં કહેવા,મહિયારા રે… ગોકુળ ગામનાં

નરસિંહનો નંદકિશોર લાડકડો કાનજી
ઉતારે આતમથી ભવ-ભવનો ભાર જી
નિર્મળ હૈયાંની વાત કહેતા, મહિયારા રે… ગોકુળ ગામનાં

- નરસિંહ મહેતા

DEVAYAT BODAR

Pages

ahir-history

No comments: